δύσλοφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δύσλοφος	τὸ	δύσλοφον
γενική	τοῦ/τῆς	δυσλόφου	τοῦ	δυσλόφου
δοτική	τῷ/τῇ	δυσλόφῳ	τῷ	δυσλόφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δύσλοφον	τὸ	δύσλοφον
κλητική ὦ!		δύσλοφε		δύσλοφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δύσλοφοι	τὰ	δύσλοφᾰ
γενική	τῶν	δυσλόφων	τῶν	δυσλόφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	δυσλόφοις	τοῖς	δυσλόφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δυσλόφους	τὰ	δύσλοφᾰ
κλητική ὦ!		δύσλοφοι		δύσλοφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δυσλόφω	τὼ	δυσλόφω
γεν-δοτ	τοῖν	δυσλόφοιν	τοῖν	δυσλόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δύσλοφος < δύσ- + λόφος

Επίθετο

δύσλοφος, -ος, -ον, συγκριτικός :δυσλοφώτερος

1. βαρύς, δυσβάσταχτος στον τράχηλο
2. που δεν υπομένει ζυγό

Παράγωγα

• δυσλόφως

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη λόφος

Πηγές

• δύσλοφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δύσλοφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.