δυσαής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δυσαής	τὸ	δυσαές
γενική	τοῦ/τῆς	δυσαοῦς	τοῦ	δυσαοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	δυσαεῖ	τῷ	δυσαεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δυσαῆ	τὸ	δυσαές
κλητική ὦ!		δυσαές		δυσαές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δυσαεῖς	τὰ	δυσαῆ
γενική	τῶν	δυσαῶν	τῶν	δυσαῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	δυσαέσῐ(ν)	τοῖς	δυσαέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δυσαεῖς	τὰ	δυσαῆ
κλητική ὦ!		δυσαεῖς		δυσαῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δυσαεῖ	τὼ	δυσαεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	δυσαοῖν	τοῖν	δυσαοῖν
επικός τύπος  γενική πληθ. δυσαήων, γενική ενικ. δυσαέος
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δυσαής < δυσ- + ἄημι

Επίθετο

δυσαής, -ής, -ές

1. (μετεωρολογία) (για άνεμο) θυελλώδης

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 865 (864-865)

   Οἵη δ᾽ ἐκ νεφέων ἐρεβεννὴ φαίνεται ἀὴρ | καύματος ἐξ ἀνέμοιο δυσαέος ὀρνυμένοιο,

   Και ως από νέφη φαίνεται σκοταδερός ο αέρας, | ότ᾽ άνεμος σηκώνεται κακός από το καύμα,

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 12 (μ. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Τὰ περὶ Σειρῆνας, Σκύλλαν, Χάρυβδιν, βόας Ἡλίου.), στίχ. 289 (287-290)

   πῇ κέν τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον, | ἤν πως ἐξαπίνης ἔλθῃ ἀνέμοιο θύελλα, | ἢ Νότου ἢ Ζεφύροιο δυσαέος, οἵ τε μάλιστα | νῆα διαρραίουσι, θεῶν ἀέκητι ἀνάκτων.

   Αλήθεια, πες μου, ποιος και πώς θα το μπορούσε να ξεφύγει | την απειλή του ολέθρου, αν ξαφνικά ξεσπούσε θύελλα, | απ᾽ τον νοτιά ή τον σφοδρό πουνέντε (άνεμοι που καταλύουν | τα πλοία), κι ας μην το θέλησαν οι κραταιοί θεοί;

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 13 (ν. Ὀδυσσέως ἀπόπλους παρὰ Φαιάκων καὶ ἄφιξις εἰς Ἰθάκην.), στίχ. 99 (99-100)

   αἵ τ᾽ ἀνέμων σκεπόωσι δυσαήων μέγα κῦμα | ἔκτοθεν·

   κρατώντας το μεγάλο κύμα απέξω, όταν οι άνεμοι λυσσομανούν.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ≈ συνώνυμα: ὑπεραής

2. που αποπνέει δυσοσμία

   ※  2ος/3ος κε αιώνας ⌘ Ὀππιανός, Ἁλιευτικά, 4.662 @scaife.perseus

   κοιλάσι καὶ θαλάμῃσι δυσαέα φάρμακʼ ἄλειψε

   ※  3ος κε αιώνας ⌘ Οππιανός ο εξ Απαμείας, Κυνηγετικά, 3.114, @scaife.perseus

   αἰὲν ἔχει γλαῦκός τε χάροψ φωκή τε δυσαής.

3. (γενικότερα) βίαιος, σφοδρός

Αντώνυμα

• εὐαής

Πηγές

• δυσαής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δυσαής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.