δοτός

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	δοτός	δοτή	δοτό
γενική	δοτού	δοτής	δοτού
αιτιατική	δοτό	δοτή	δοτό
κλητική	δοτέ	δοτή	δοτό
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	δοτοί	δοτές	δοτά
γενική	δοτών	δοτών	δοτών
αιτιατική	δοτούς	δοτές	δοτά
κλητική	δοτοί	δοτές	δοτά

Ετυμολογία

δοτός < αρχαία ελληνική δοτός < δίδωμι

Προφορά

ΔΦΑ : /ðoˈtos/

συλλαβισμός : δο‐τός

Επίθετο

δοτός, -ή, -ό

1. που έχει δοθεί ή διοριστεί
2. (μειωτικό) που έχει οριστεί, διοριστεί ή επιβληθει χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση από κάποιον ανώτερο ή ισχυρότερο

   ※  Ο Τσολάκογλου δεν εκτελέστηκε. Χρημάτισε δοτός πρωθυπουργός από τις 30.4.41 μέχρι την 1.2.42. Πέθανε το 1948 στο νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ, όντας κρατούμενος. (* Εφημερίδα των Συντακτών)

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη δίνω

Μεταφράσεις

    δοτός