διόρυγμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	διόρυγμᾰ	τὰ	διορύγμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	διορύγμᾰτος	τῶν	διορυγμᾰ́των
δοτική	τῷ	διορύγμᾰτῐ	τοῖς	διορύγμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	διόρυγμᾰ	τὰ	διορύγμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		διόρυγμᾰ		διορύγμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διορύγμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		διορυγμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διόρυγμα < διορύσσω (αττικός τύπος : διoρύττω). Μορφολογικά, αναλύεται σε δι- + ὄρυγμα (< ὀρύσσω

Ουσιαστικό

διόρυγμα ουδέτερο

1. (γεωγραφία) το τεχνητό κανάλι, το αυλάκι, η διώρυγα, κάτι σκαμμένο ανάμεσα σε άλλα, δια μέσου άλλων

   και στην καθαρεύουσα

2. (ελληνιστική σημασία) σκαμμένο λαγούμι για ριφιφί

Συγγενικά

• διῶρυξ
• διορυχή

→ και δείτε τις λέξεις διορύσσω, διά και ὀρύσσω

Πηγές

• διόρυγμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διόρυγμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.