διορύσσω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

διορύσσω < αρχαία ελληνική διορύσσω < δι- + ὀρύσσω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₃rewk- (σκάβω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.oˈɾi.so/

Ρήμα

διορύσσω (παθητική φωνή: διορύσσομαι)

• (λόγιο) σκάβω στο έδαφος, προκειμένου ν’ ανοίξω τάφρο με ελεύθερα τα δυο της άκρα

Συγγενικά

• διορυγμένος
• διόρυξη
• → δείτε τις λέξεις ορύσσω και ορυχείο

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	διορύσσω	διόρυσσα	θα διορύσσω	να διορύσσω		διορύσσοντας
β' ενικ.	διορύσσεις	διόρυσσες	θα διορύσσεις	να διορύσσεις	διόρυσσε
γ' ενικ.	διορύσσει	διόρυσσε	θα διορύσσει	να διορύσσει
α' πληθ.	διορύσσουμε	διορύσσαμε	θα διορύσσουμε	να διορύσσουμε
β' πληθ.	διορύσσετε	διορύσσατε	θα διορύσσετε	να διορύσσετε	διορύσσετε
γ' πληθ.	διορύσσουν(ε)	διόρυσσαν διορύσσαν(ε)	θα διορύσσουν(ε)	να διορύσσουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		διόρυξα	θα διορύξω	να διορύξω		διορύξει
β' ενικ.		διόρυξες	θα διορύξεις	να διορύξεις	διόρυξε
γ' ενικ.		διόρυξε	θα διορύξει	να διορύξει
α' πληθ.		διορύξαμε	θα διορύξουμε	να διορύξουμε
β' πληθ.		διορύξατε	θα διορύξετε	να διορύξετε	διορύξτε
γ' πληθ.		διόρυξαν διορύξαν(ε)	θα διορύξουν(ε)	να διορύξουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω διορύξει	είχα διορύξει	θα έχω διορύξει	να έχω διορύξει
β' ενικ.	έχεις διορύξει	είχες διορύξει	θα έχεις διορύξει	να έχεις διορύξει
γ' ενικ.	έχει διορύξει	είχε διορύξει	θα έχει διορύξει	να έχει διορύξει
α' πληθ.	έχουμε διορύξει	είχαμε διορύξει	θα έχουμε διορύξει	να έχουμε διορύξει
β' πληθ.	έχετε διορύξει	είχατε διορύξει	θα έχετε διορύξει	να έχετε διορύξει
γ' πληθ.	έχουν διορύξει	είχαν διορύξει	θα έχουν διορύξει	να έχουν διορύξει

Μεταφράσεις

    διορύσσω

αγγλικά : canalize (en)