διορυχή

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

διορυχή < από το διόρυγμα ή απ' ευθείας από το διορύσσω και στην Αττική διoρύττω

Ουσιαστικό

διορυχή θηλυκό

1. η ενέργεια του διορύττω, το άνοιγμα καναλιού, αυλακιού, διώρυγας, το σκάψιμο ανάμεσα σε άλλα, δια μέσου άλλων
2. το να υποσκάπτει κάποιος (π.χ. τα θεμέλια των νόμων, της δημοκρατίας)

Συγγενικά

• διορύττω
• διῶρυξ
• διόρυγμα