δημεγέρτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	δημεγέρτης	οι	δημεγέρτες
γενική	του	δημεγέρτη	των	δημεγερτών
αιτιατική	τον	δημεγέρτη	τους	δημεγέρτες
κλητική		δημεγέρτη		δημεγέρτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δημεγέρτης < δήμος + εγείρω + -της

Ουσιαστικό

δημεγέρτης αρσενικό

• (λόγιο, αρχαιοπρεπές) αυτός που ξεσηκώνει το λαό

  ※  Στηριγμένος στη ρητορική του δεινότητα, δεν περιορίστηκε σε μια κλασική κοινοβουλευτική αντιπαλότητα. Κάλεσε τις μάζες να κατεβούν στο δρόμο —μπαίνοντας ο ίδιος, ως χαρισματικός δημεγέρτης, επικεφαλής του λαϊκού ξεσηκωμού— και κινητοποίησε τη νεολαία.

  Λένα Διβάνη, Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας, εκδόσεις: Πατάκη, Αθήνα 2023, 13η έκδοση. ISBN 978-960-16-8603-5, (αρχική έκδοση 2019).

Συνώνυμα

• αγκιτάτορας
• υποκινητής

Συγγενικά

• δημεγερσία
• δημεγερτικά
• δημεγερτικός
• δημεγερτικώς
• → δείτε τις λέξεις δήμος και εγείρω

Δείτε επίσης

• δημαγωγός
• δημοκόπος
• λαϊκιστής

Μεταφράσεις

    δημεγέρτης

Πηγές

• δημεγέρτης - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• δημεγέρτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας