δέμπλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δέμπλα	οι	δέμπλες
γενική	της	δέμπλας		—
αιτιατική	τη	δέμπλα	τις	δέμπλες
κλητική		δέμπλα		δέμπλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δέμπλα < (άμεσο δάνειο) λατινική templum

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈðem.bla/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δέ‐μπλα

ομόηχο: Δέμπλα

Ουσιαστικό

δέμπλα θηλυκό

1. (ιδιωματικό) σχοινί για το άπλωμα των ρούχων, απλώστρα
2. (κρητικά) ταυτόσημο με την τέμπλα

Μεταφράσεις

    δέμπλα

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• Κοντομίχης, Πανταζής (2001). Λεξικό του λευκαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος (Ιδιωματικό - ερμηνευτικό - λαογραφικό) [Λαογραφικά Λευκάδας, αρ. 7], Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.
• Λάζαρης, Χριστόφορος Γ. (1970). Τα λευκαδίτικα. Ετυμολογικόν και ερμηνευτικόν λεξιλόγιον των γλωσσικών ιδιωμάτων της νήσου Λευκάδος, Ιωάννινα: Εκτύπωσις Ευριπίδη Κ. Θέμελη.

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

δέμπλα < (άμεσο δάνειο) λατινική templum

Ουσιαστικό

δέμπλα θηλυκό

• άλλη μορφή του τέμπλα

Πηγές

• δέμπλα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• σελ. 11, Τόμος Ε΄, σελ. 281, Τόμος Ι΄, --Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.