γλυφή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	γλυφή	οι	γλυφές
γενική	της	γλυφής	των	γλυφών
αιτιατική	τη	γλυφή	τις	γλυφές
κλητική		γλυφή		γλυφές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γλυφή < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή γλυφή < γλύφω

Προφορά

ΔΦΑ : /ɣliˈfi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : γλυ‐φή

ομόηχο: γλυφοί

Ουσιαστικό

γλυφή θηλυκό

1. λάξευμα, σκάλισμα, σμίλευση
2. γλυπτή απεικόνιση, το ανάγλυφο
3. το έμβλημα σε σφραγίδες δακτυλιόλιθων
4. γλυφή χαράκτου, εργαλείο που χρησιμοποιείται στην τέχνη της χαρακτικής

Συνώνυμα

• έγγλειμμα
• εγγλυφή

Συγγενικά

• γλύπτης

→ και δείτε τη λέξη γλύφω

Μεταφράσεις

    γλυφή

Κλιτικός τύπος επιθέτου

γλυφή

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του γλυφός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	γλυφή	αἱ	γλυφαί
γενική	τῆς	γλυφῆς	τῶν	γλυφῶν
δοτική	τῇ	γλυφῇ	ταῖς	γλυφαῖς
αιτιατική	τὴν	γλυφήν	τὰς	γλυφᾱ́ς
κλητική ὦ!		γλυφή		γλυφαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γλυφᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		γλυφαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γλυφή < αρχαία ελληνική grc

Ουσιαστικό

γλυφή αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) η γλυφή

Πηγές

• γλυφή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.