βρόμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	βρόμος	οἱ	βρόμοι
γενική	τοῦ	βρόμου	τῶν	βρόμων
δοτική	τῷ	βρόμῳ	τοῖς	βρόμοις
αιτιατική	τὸν	βρόμον	τοὺς	βρόμους
κλητική ὦ!		βρόμε		βρόμοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βρόμω
γεν-δοτ	τοῖν		βρόμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βρόμος < βρέμω < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *mrem-

Ουσιαστικό 1

βρόμος αρσενικό

1. τριγμός
2. κρότος
3. ταραχή
4. μανία
5. πάταγος
6. είδος σιτηρού, η βρόμη (ή βρώμη/ βρόμη) (πιθανόν να μην ετυμολογείται από το βρέμω)

Συγγενικές λέξεις

• βρόμιος, βρομία, βρομού, βρόμιον και Βρόμιος (βακχικός)
• βρομιάς-άδος
• βρομέω

Σημειώσεις

• Σημασιολογική μεταβολή σε: δυσωδία, άσχημη μυρωδιά. (βλ. ετυμολογία του βρομώ και βρόμα)

Ουσιαστικό 2

βρόμος αρσενικό

• (άλλη γραφή του βρῶμος) δυσοσμία, βρόμα