απόπλους

Δείτε επίσης : ἀπόπλους

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	απόπλους	οι	απόπλοι
γενική	του	απόπλου	των	απόπλων
αιτιατική	τον	απόπλου & απόπλουν	τους	απόπλους
κλητική		απόπλου		απόπλοι
Ο τύπος της αιτιατικής ενικού σε -ουν, από την αρχαία κλίση.
Κατηγορία όπως «απόπλους» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

απόπλους < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀπόπλους < ἀπό + πλοῦς (πλόος). Συγχρονικά αναλύεται σε από- + πλους

απόπλους αρσενικό

(ναυτικός όρος) η αναχώρηση πλοίου από λιμάνι, όρμο, παράλια ή πλωτή εγκατάσταση
Λόγω ισχυρών ανέμων απαγορεύτηκε ο απόπλους όλων των πλοίων από το λιμάνι.

απόπλους

απόπλους