αντρούλης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	αντρούλης	οι	αντρούληδες
γενική	του	αντρούλη	των	αντρούληδων
αιτιατική	τον	αντρούλη	τους	αντρούληδες
κλητική		αντρούλη		αντρούληδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

αντρούλης < άντρ(ας) + υποκοριστικό επίθημα -ούλης

αντρούλης αρσενικό (θηλυκό γυναικούλα)

(χαϊδευτικό) για τον σύζυγο ή σύντροφο
⮡ ο αντρούλης μου κάνει ένα σωρό δουλειές μέσα στο σπίτι
(ειρωνικό) για τον σύζυγο άλλης γυναίκας
⮡ Τον έχει μη στάξει και μη βρέξει τον αντρούλη της, έναν χαραμοφάη, γυναικά, χαρτόμουτρο, ό,τι κουσούρι και να πεις, μέσα θα πέσεις για δαύτον

αντρούλης