αγκούλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αγκούλα	οι	αγκούλες
γενική	της	αγκούλας		—
αιτιατική	την	αγκούλα	τις	αγκούλες
κλητική		αγκούλα		αγκούλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αγκούλα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀγκύλη • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

αγκούλα θηλυκό

1. (ιδιωματικό) γκλίτσα

   ≈ συνώνυμα: αγκλίτσα, αγκούτσα, γιδαγκούλα, κατσούνα, κλίτσα, μαντούκα, στραβολέκα

2. (ιδιωματικό) κυρτό ραβδί για τη συλλογή καρπών από δέντρα

   ≈ συνώνυμα: αγκουλιδέρα, αγκλιδέρα, αγκούτσα, κατσούνα

3. (ιδιωματικό) μαγκούρα

   ≈ συνώνυμα: αγκυρίδα, μαγκούρα

4. (ιδιωματικό, στην Κύπρο) στροφή δρόμου

Άλλες μορφές

• αγκύλα
• αγκούλλα
• 'γκύλα

Παροιμίες

• η προβατίνα, σα θέλη να φάη ξύλο, πάει και ξυέται στου τσοπάνη την αγκούλα

Σύνθετα

• γιδαγκούλα (ιδιωματικό)

Πηγές

• αγκούλα - ⌘ Ἱστορικὸν Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς, τῆς τε κοινῶς ὁμιλουμένης καὶ τῶν ἰδιωμάτων (ΙΛΝΕ) της Ακαδημίας Αθηνών, online έως το λήμμα «δαχτυλωτός» (αναζήτηση, βραχυγραφίες). Έντυπη έκδοση: επτά τόμοι (1933‑2022) ως το λήμμα «δόγης»
• αγκούλα -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• αγκούλα - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)