κοντάκιον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κοντάκιον < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κοντάκιον (μικρό κοντάρι), υποκοριστικό του κόνταξ < αρχαία ελληνική κοντός

Ουσιαστικό

κοντάκιον ουδέτερο

1. (βυζαντινή μουσική, χριστιανισμός, λογοτεχνία) κοντάκιο, είδος εκκλησιαστικού ύμνου
2. ειλητάριο

Άλλες μορφές

• κοντάκιν, κοντάκι

Πηγές

• κοντάκιον -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κοντάκιον	τὰ	κοντάκιᾰ
γενική	τοῦ	κοντακίου	τῶν	κοντακίων
δοτική	τῷ	κοντακίῳ	τοῖς	κοντακίοις
αιτιατική	τὸ	κοντάκιον	τὰ	κοντάκιᾰ
κλητική ὦ!		κοντάκιον		κοντάκιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοντακίω
γεν-δοτ	τοῖν		κοντακίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοντάκιον < κόνταξ, κοντακ- + υποκοριστικό επίθημα -ιον < αρχαία ελληνική κοντός

Ουσιαστικό

κοντάκιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. (κυριολεκτικά) μικρό κοντάρι, κοντάκι
2. δοκίμιο (καθώς ο πάπυρος τυλιγόταν γύρο από ένα μικρό κοντάρι)

Πηγές

• κοντάκιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• κοντάκιο - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας