ἰπνίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἰπνίτης	οἱ	ἰπνῖται
γενική	τοῦ	ἰπνίτου	τῶν	ἰπνιτῶν
δοτική	τῷ	ἰπνίτῃ	τοῖς	ἰπνίταις
αιτιατική	τὸν	ἰπνίτην	τοὺς	ἰπνίτᾱς
κλητική ὦ!		ἰπνῖτᾰ		ἰπνῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰπνίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἰπνίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰπνίτης < ἰπν(ός) + -ίτης

Ουσιαστικό

ἰπνίτης, -ου αρσενικό

• (γαστρονομία) ψημένος σε φούρνο

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, De diaeta, 2.42, p. 540, @scaife.perseus

  καὶ οἱ ἰπνῖται ἄρτοι τροφιμώτεροι τῶν ἐσχαριτῶν καὶ ὀβελιέων, διότι ἧσσον ἐκκαίονται ὑπὸ τοῦ πυρός.

  και το ψημένο σε φούρνο ψωμί είναι καλύτερο από το ψημένο σε σχάρα και από το ὀβελιέο; , γιατί καίγεται λιγότερο από τη φωτιά

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 3, 74 @scaife.perseus, @el.wikisource

  παρὰ δὲ τὰς ὀπτήσεις ὀνομάζεσθαι ἰπνίτην, οὗ μνημονεύειν Τιμοκλέα ἐν Ψευδολῃσταῖς οὕτως (II 465 K)·
  καταμαθὼν δὲ κειμένην θερμὴν σκάφην
  θερμῶν ἰπνιτῶν ἤσθιον.

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἰπνός

Δείτε επίσης

• ἐσχαρίτης
• τηγανίτης

Πηγές

• ἰπνίτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἰπνίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.