τηγανίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	τηγᾰνῑτα-
ονομαστική	ὁ	τηγανίτης	οἱ	τηγανῖται
γενική	τοῦ	τηγανίτου	τῶν	τηγανιτῶν
δοτική	τῷ	τηγανίτῃ	τοῖς	τηγανίταις
αιτιατική	τὸν	τηγανίτην	τοὺς	τηγανίτᾱς
κλητική ὦ!		τηγανῖτᾰ		τηγανῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τηγανίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		τηγανίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τηγανίτης < τήγαν(ον) + -ίτης (εννοείται: ἄρτος)

Ουσιαστικό

τηγανίτης [ῑ] αρσενικό

• (γαστρονομία σε επιθετική λειτουργία) που είναι τηγανισμένος

  τηγανίτης ἄρτος: τηγανίτα

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : ταγηνίτης

Πηγές

• τηγανίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.