ἄρτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἄρτος	οἱ	ἄρτοι
γενική	τοῦ	ἄρτου	τῶν	ἄρτων
δοτική	τῷ	ἄρτῳ	τοῖς	ἄρτοις
αιτιατική	τὸν	ἄρτον	τοὺς	ἄρτους
κλητική ὦ!		ἄρτε		ἄρτοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄρτω
γεν-δοτ	τοῖν		ἄρτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄρτος < (αβέβαιης ετυμολογίας) ἀραρίσκω (ή από το ἀρτύω / ἀρτύνω· ή ίσως από εξελληνισμένη αρχαία περσική λέξη)

Ουσιαστικό

ἄρτος αρσενικό

• ο άρτος από σιτάλευρο, το ψωμί

Συνώνυμα

• μᾶζα (=άρτος από ἄλφιτον/κριθάλευρο)

Σύνθετα

• ἄρτυμα (καρύκευμα, μυρωδικό)
• ἄρτυσις (η προσθήκη καρυκευμάτων)
• ἀρτοποιέω
• ἀρτοποιός
• ἀρτοκόπος ή ἀρτοπόπος
• ἀρτοσιτέω (τρώω σιταρέρνιο άρτο σε αντιδιαστολή προς το αλφιτοσιτέω, τρώω κριθαρόψωμο)
• ἀρτοφάγος