ἀρτοποιός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀρτοποιός	οἱ/αἱ	ἀρτοποιοί
γενική	τοῦ/τῆς	ἀρτοποιοῦ	τῶν	ἀρτοποιῶν
δοτική	τῷ/τῇ	ἀρτοποιῷ	τοῖς/ταῖς	ἀρτοποιοῖς
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀρτοποιόν	τοὺς/τὰς	ἀρτοποιούς
κλητική ὦ!		ἀρτοποιέ		ἀρτοποιοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρτοποιώ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρτοποιοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ἰατρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρτοποιός < ἀρτο- + -ποιός. Μορφολογικά αναλύεται σε ἄρτος + ποιέω

Ουσιαστικό

ἀρτοποιός, -οῦ αρσενικό ή θηλυκό

• (επάγγελμα) αρτοποιός, φούρναρης

  ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Κύρου Παιδεία, 5, 5.39 @scaife.perseus

  οἱ δὲ Μῆδοι ὅσον χρόνον σχολὴν πρὸ δείπνου ἦγεν ὁ Κυαξάρης ᾖσαν πρὸς αὐτόν, οἱ μὲν καὶ αὐτοὶ καθʼ ἑαυτούς, οἱ δὲ πλεῖστοι ὑπὸ Κύρου ἐγκέλευστοι, δῶρα ἄγοντες, ὁ μέν τις οἰνοχόον καλόν, ὁ δʼ ὀψοποιὸν ἀγαθόν, ὁ δʼ ἀρτοποιόν, ὁ δὲ μουσουργόν, ὁ δʼ ἐκπώματα, ὁ δʼ ἐσθῆτα καλήν·

  ※  1ος/2ος↓ αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Ἀλέξανδρος, 22.8

  ὡς γὰρ ἐκείνη φιλοφρονουμένη πολλὰ μὲν ὄψα καθ᾽ ἡμέραν ἀπέστελλεν αὐτῷ καὶ πέμματα, τέλος δὲ τοὺς δοκοῦντας εἶναι δεινοτάτους ὀψοποιοὺς καὶ ἀρτοποιούς, ἔφη τούτων μηδενὸς δεῖσθαι·

  Γιατί, καθώς εκείνη, προκειμένου να τον ευχαριστήσει, του έστελνε καθημερινά πολλά φαγητά και γλυκά και τελικά τους πιο καλούς μάγειρες και αρτοποιούς, της είπε ότι δεν χρειαζόταν κανέναν από αυτούς·

  Μετάφραση (2012): Γιαγκόπουλος, Α.Ι., Ζ.Ε. Μαλαθούνη. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. @greek‑language.gr

Συνώνυμα

• ἀρτοκόπος
• ἀρτοπόπος

Συγγενικά

• ἀρτοποιεῖον
• ἀρτοποιέω
• ἀρτοποιητικός
• ἀρτοποιΐα
• ἀρτοποιία
• ἀρτοποιϊκός
• ἀρτόπονος
• ἀρτοποπέω
• ἀρτοπτεῖον

• → και δείτε τις λέξεις ἄρτος και ποιέω

Πηγές

• ἀρτοποιός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀρτοποιός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.