ἄλφιτον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄλφιτον	τὰ	ἄλφιτᾰ
γενική	τοῦ	ἀλφίτου	τῶν	ἀλφίτων
δοτική	τῷ	ἀλφίτῳ	τοῖς	ἀλφίτοις
αιτιατική	τὸ	ἄλφιτον	τὰ	ἄλφιτᾰ
κλητική ὦ!		ἄλφιτον		ἄλφιτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλφίτω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλφίτοιν
2η κλίση, ομάδα 'πρόσωπον', Κατηγορία όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄλφιτον < ἀλφός> ἀλφώ< ψηλαφίζω

Ουσιαστικό

ἄλφιτον ουδέτερο (ῐ)

1. κριθάρι
2. κριθάλευρο
3. είδος ποτού από κριθάρι
4. ἄλφιτα: άρτος, ψωμί, (συνεκδοχικά) φαγητό

Παράγωγες λέξεις

• άλφιτεύω
• ἀλφιτεῖον

Αντώνυμα

• άλείατα
• άλευρα

Σύνθετα

• άλφιτόβιος (εντομ.)
• άλφιτοειδής
• άλφιτομαντεία
• άλφιτοποιός
• άλφιτοπώλης
• ἀλφιτοσιτώ
• ἀλφιτοσκόπος

«Καί γάρ  ὃστις ἀλφιτοσιτεῖ,  ὕδατι μεμιγμένη ἀεί τήν μάζαν  ἐσθίει». Ξενοφών, Κύρου Ανάβασις

• λατινικά: albus ^(la)