τήγανον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τήγανον	τὰ	τήγανᾰ
γενική	τοῦ	τηγάνου	τῶν	τηγάνων
δοτική	τῷ	τηγάνῳ	τοῖς	τηγάνοις
αιτιατική	τὸ	τήγανον	τὰ	τήγανᾰ
κλητική ὦ!		τήγανον		τήγανᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τηγάνω
γεν-δοτ	τοῖν		τηγάνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τήγανον < τάγηνον με μετάθεση

Ουσιαστικό

τήγανον ουδέτερο (τήγᾰνον)

1. τηγάνι

   ※  3ος/2ος↑ αιώνας ⌘ Παλαιὰ Διαθήκη κατά την μετάφραση των Εβδομήκοντα , Λευιτικόν, κεφ. 2.5 @scaife.perseus

   ἐὰν δὲ θυσία ἀπὸ τηγάνου τὸ δῶρόν σου, σεμίδαλις πεφυραμένη ἐν ἐλαίῳ, ἄζυμά ἐστιν·

   ※  2ος/3ος κε αιώνας ⌘ Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 3.71, v.1.p.248, @scaife.perseus.

   Νικόστρατος ἢ Φιλέταιρος ἐν Ἀντύλλῳ φησίν (II 221 K)· οὔποτ’ ἂν αὖθις αὖ
   σηπίαν ἀπὸ τηγάνου
   τολμήσαιμι φαγεῖν μόνος.

2. κατσαρόλα

Άλλες μορφές

• τάγηνον
• τηγάνη

Συγγενικά

• τηγανητόν
• τηγανίζω
• τηγάνιον
• τηγανισμός
• τηγανιστός
• τηγανίτης
• ξηροτήγανον
• ταγηνοκνισοθήρας
• ταγηνοστρόφιον
• τηγανόστροφον

Πηγές

• τήγανον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τήγανον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.