τάγηνον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τάγηνον	τὰ	τάγηνᾰ
γενική	τοῦ	ταγήνου	τῶν	ταγήνων
δοτική	τῷ	ταγήνῳ	τοῖς	ταγήνοις
αιτιατική	τὸ	τάγηνον	τὰ	τάγηνᾰ
κλητική ὦ!		τάγηνον		τάγηνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ταγήνω
γεν-δοτ	τοῖν		ταγήνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τάγηνον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τάγηνον, -ου ουδέτερο (τᾰγηνον)

1. τηγάνι

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 929 (927-930)

   ἐγὼ δ᾽ ἀπειλήσω μὲν οὐ-|δέν, εὔχομαι δέ σοι ταδί· | τὸ μὲν τάγηνον τευθίδων | ἐφεστάναι σῖζον,

   Απ᾽ τη μεριά μου, καμιά απειλή. | Μια ευχή μόνο σου δίνω: | Να ᾽ναι πάνω στη φωτιά το τηγάνι με καλαμάρια | και να τσιτσιρίζει.

   Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

2. κατσαρόλα

Άλλες μορφές

• μεταγενέστερο: τήγανον

Συγγενικά

• ταγηνίας
• ταγηνίζω
• ταγήνισις
• ταγηνισταί
• ταγηνιστός
• ταγηνίτης
• ταγηνοκνισοθήρας
• ταγηνοκνισσοθήρας
• ταγηνοστρόφιον
• ταγηνόστροφον

Πηγές

• τάγηνον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τάγηνον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.