ἄπεπτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄπεπτος	τὸ	ἄπεπτον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπέπτου	τοῦ	ἀπέπτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπέπτῳ	τῷ	ἀπέπτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄπεπτον	τὸ	ἄπεπτον
κλητική ὦ!		ἄπεπτε		ἄπεπτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄπεπτοι	τὰ	ἄπεπτᾰ
γενική	τῶν	ἀπέπτων	τῶν	ἀπέπτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπέπτοις	τοῖς	ἀπέπτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπέπτους	τὰ	ἄπεπτᾰ
κλητική ὦ!		ἄπεπτοι		ἄπεπτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπέπτω	τὼ	ἀπέπτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπέπτοιν	τοῖν	ἀπέπτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄπεπτος < ἄ- στερητικό + -πεπτος (< πέπτω)

Επίθετο

ἄπεπτος, -ος, -ον, συγκριτικός :ἀπεπτότερος, υπερθετικός : ἀπεπτότατος

1. (για τροφή) αμαγείρευτος, αχώνευτος

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, De morbis popularibus, Epidemiarum, 1.13.2, p.686, @scaife.perseus

   ἀπὸ δὲ κοιλίης ἐρεθισμῷ σμικρῷ κόπρανα λεπτὰ, οἷα ἄπεπτα, πολλὰ διῄει μετὰ πόνου·

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Προβλήματα (αμφίβολο)^w Ὅσα περὶ τὰ δυσώδη, 13.4, p.908a @scaife.perseus

   τὰ δὲ ζῷα οὐ τοιαῦτά ἐστι καὶ θερμά, ὥστε αἵ τε περιττώσεις ἄπεπτοι καὶ δυσώδεις αὐτῶν εἰσίν καὶ διαφυσήσεις ὁμοίως·

2. (για άνθρωπο) που υποφέρει από δυσπεψία
3. (για τόπους) εκεί όπου οι καρποί ωριμάζουν με δυσκολία

Άλλες μορφές

• ἄπεμπτος

Παράγωγα

• ἀπέπτως

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις πέσσω, πέττω και πέπτω

Πηγές

• ἄπεπτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.