ἁλιδινής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἁλιδινής	τὸ	ἁλιδινές
γενική	τοῦ/τῆς	ἁλιδινοῦς	τοῦ	ἁλιδινοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἁλιδινεῖ	τῷ	ἁλιδινεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἁλιδινῆ	τὸ	ἁλιδινές
κλητική ὦ!		ἁλιδινές		ἁλιδινές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἁλιδινεῖς	τὰ	ἁλιδινῆ
γενική	τῶν	ἁλιδινῶν	τῶν	ἁλιδινῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἁλιδινέσῐ(ν)	τοῖς	ἁλιδινέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἁλιδινεῖς	τὰ	ἁλιδινῆ
κλητική ὦ!		ἁλιδινεῖς		ἁλιδινῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἁλιδινεῖ	τὼ	ἁλιδινεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἁλιδινοῖν	τοῖν	ἁλιδινοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἁλιδινής < ἁλι- + -δινής (< ἅλς + διν(έω) + -ής)

Επίθετο

ἁλιδινής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• που κλυδωνίζεται από τη θάλασσα ή μέσα σ’ αυτήν, ο θαλασσοδαρμένος

  ※  5ος κε αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 39.212, @scaife.perseus

  τοῖον ἔπος βοόων ἁλιδίνεος ἥψατο χάρμης

  ≈ συνώνυμα: ἁλίδονος

Άλλες μορφές

• ἁλιδίνης

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἅλς και δινέω

Πηγές

• ἁλιδινής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.