ἀνενδεής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀνενδεής	τὸ	ἀνενδεές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀνενδεοῦς	τοῦ	ἀνενδεοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀνενδεεῖ	τῷ	ἀνενδεεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀνενδεῆ	τὸ	ἀνενδεές
κλητική ὦ!		ἀνενδεές		ἀνενδεές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀνενδεεῖς	τὰ	ἀνενδεῆ
γενική	τῶν	ἀνενδεῶν	τῶν	ἀνενδεῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀνενδεέσῐ(ν)	τοῖς	ἀνενδεέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀνενδεεῖς	τὰ	ἀνενδεῆ
κλητική ὦ!		ἀνενδεεῖς		ἀνενδεῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀνενδεεῖ	τὼ	ἀνενδεεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀνενδεοῖν	τοῖν	ἀνενδεοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀνενδεής < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἀνενδεής, -ής, -ές

• (ελληνιστική κοινή) που δεν έχει ανάγκη, αυτάρκης

  ※  10 πκε/ 10 κε, Επιγραφή από την Μαντίνεια της Αρκαδίας, IG V,2 268, (στίχοι 15-18) @epigraphy.packhum.org

  ἄξιον δ’ ἔτι καὶ τοῦτο τῶν κατορθωμά[των ἐπε]-
  νόησε· v τὴν γὰρ πρόσοδον τῆς χώρας εἰς εὐθηνίαν σιτω-
  νίας ἐνομοθέτησι, v τὸ ἀνενδε̣[ὲ]ς τῆς τροφῆς αἰωνίῳ
  παραθέμενος ἀπολαύσει,

  ※  2ος/3ος↓ αιώνας ⌘ Ωριγένης, Commentarii In Evangelium Joannis, 13.203 @scaife.perseus

  Τὸ μὲν ἀνενδεὲς οὐ οὐ βρώσεως, τὸ τὸ δὲ χρῇζον βρώσεως οὐκ ἔσιν ἀνενδεές. καὶ δῆλον ὅτι ὁ ἐσθίων οὐχὶ μὴ χρῄζων βρώσεως ἐσθίει, ἀλλὰ χρῄζων καὶ δεόμενος αὐτῆς.

  ※  2ος/3ος↓ αιώνας ⌘ Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Paedagogus, Παιδαγωγός, 3.7, @scaife.perseus

  ἀνενδεὴς γὰρ ὁ τὸν παντοκράτορα θεὸν λόγον ἔχων καὶ οὐδενὸς ὧν χρῄζει ἀπορεῖ ποτε· κτῆσις γὰρ ὁ λόγος ἀνενδεὴς καὶ εὐπορίας ἁπάσης αἴτιος.

  ※  3ος↓ αιώνας Πλωτίνος, Εννεάδες, 6.8.6 @scaife.perseus

  ὁ δὲ θεωρητικὸς νοῦς καὶ πρῶτος οὕτω τὸ ἐφ̓ αὑτῷ, ὅτι τὸ ἔργον αὐτοῦ μηδαμῶς ἐπ̓ ἄλλῳ, ἀλλὰ πᾶς ἐπέστραπται πρὸς αὑτὸν καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ αὐτὸς καὶ ἐν τῷ ἀγαθῷ κείμενος ἀνενδεὴς καὶ πλήρης ὑπάρχων καὶ οἷον κατὰ βούλησιν ζῶν: ἡ δὲ βούλησις ἡ νόησις, βούλησις δ̓ ἐλέχθη, ὅτι κατὰ νοῦν: καὶ γὰρ ἡ λεγομένη βούλησις τὸ κατὰ νοῦν μιμεῖται.

  ※  3ος↓ αιώνας Πλωτίνος, Εννεάδες, 1.8.2 @scaife.perseus

  νῦν δὲ λεγέσθω, τίς ἡ τοῦ ἀγαθοῦ φύσις, καθ̓ ὅσον τοῖς παροῦσι λόγοις προσήκει. ἔστι δὲ τοῦτο, εἰς ὃ πάντα ἀνήρτηται καὶ οὗ πάντα τὰ ὄντα ἐφίεται ἀρχὴν ἔχοντα αὐτὸ κἀκείνου δεόμενα: τὸ δ̓ ἐστὶν ἀνενδεές, ἱκανὸν ἑαυτῷ, μηδενὸς δεόμενον,

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις δέω και ἐνδεής

Πηγές

• ἀνενδεής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνενδεής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.