ἀγέλη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀγέλη	αἱ	ἀγέλαι
γενική	τῆς	ἀγέλης	τῶν	ἀγελῶν
δοτική	τῇ	ἀγέλῃ	ταῖς	ἀγέλαις
αιτιατική	τὴν	ἀγέλην	τὰς	ἀγέλᾱς
κλητική ὦ!		ἀγέλη		ἀγέλαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγέλᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγέλαιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'βελόνη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγέλη, ήδη ομηρικό < ἄγω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂eǵ- (ἄγω)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: κληροδοτημένο σε νεοελληνικές διαλέκτους όπως αέλα (τσακωνικά), αέλη (Κάρπαθος), αΐλη, (καππαδοκικά) & λόγιο δάνειο στην κοινή νεοελληνική: αγέλη

Ουσιαστικό

ἀγέλη θηλυκό

1. αγέλη, κοπάδι

   'πεντήκοντα βοών ἀγέλας ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 11 (Λ), στίχ. 678

   ≈ συνώνυμα: βούνομος

2. συνάθροιση, ομάδα
3. πλήθος
4. (πληθυντικός) ἀγέλαι: ομάδες νέων στην Κρήτη ή τη Σπάρτη, που ζούσαν και ανατρέφονταν μαζί απ' τα επτά τους χρόνια ως την ενηλικίωσή τους

   ≈ συνώνυμα: βοῦαι

5. (πληθυντικός) ἀγέλαι: αστρικές σφαίρες

Άλλες μορφές

• δωρικός & αιολικός τύπος : ἀγέλα

Συγγενικά

• ἀγελάτης (αρχηγός αγέλης)
• ἀγελαστοί (οι νέοι της αγέλης)
• ἀγέληφι
• ἀγελαῖος

Πηγές

• ἀγέλη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγέλη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.