υποστάθμη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	η	υποστάθμη
γενική	της	υποστάθμης
αιτιατική	την	υποστάθμη
κλητική		υποστάθμη
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υποστάθμη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὑποστάθμη (κατακάθι). Μορφολογικά, υπο- + στάθμη

Προφορά

ΔΦΑ : /i.poˈsta.θmi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πο‐στάθ‐μη

παλιότερος συλλαβισμός : υ‐πο‐στά‐θμη

τονικό παρώνυμο: υποσταθμοί

Ουσιαστικό

υποστάθμη θηλυκό

1. (για άνθρωπο + γενική) σε χαμηλό ηθικό επίπεδο, άνθρωπος ανήθικος ή ανάξιος στις εκφράσεις:

   ⮡  κατωτάτης / χαμηλής / τελευταίας υποστάθμης

2. (στην αρχαία σημασία κατακάθι, ίζημα, όπως σε λάδι ή σε κρασί

Δείτε επίσης

• υποσταθμός

Μεταφράσεις

    υποστάθμη

→ δείτε τις λέξεις ανήθικος, ανάξιος και ίζημα