συνεργάτις

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συνεργάτις	οι	συνεργάτιδες
γενική	της	συνεργάτιδος (συνεργάτιδας)	των	συνεργατίδων (συνεργάτιδων)
αιτιατική	τη	συνεργάτιδα	τις	συνεργάτιδες
κλητική		συνεργάτι (συνεργάτις)		συνεργάτιδες
Κλίση από τα αρχαία ελληνικά. Οι τύποι γενικής '-ιδας, -'ιδων, στη δημοτική.
Κατηγορία όπως «συνεργάτις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνεργάτις < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συνεργάτις < συν- + ἐργάτις

Ουσιαστικό

συνεργάτις θηλυκό

• (λόγιο) συνεργάτιδα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	συνεργᾰτῐδ-
ονομαστική	ἡ	συνεργάτις	αἱ	συνεργάτιδες
γενική	τῆς	συνεργάτιδος	τῶν	συνεργατίδων
δοτική	τῇ	συνεργάτιδῐ	ταῖς	συνεργάτισῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συνεργάτιν	τὰς	συνεργάτιδᾰς
κλητική ὦ!		συνεργάτι		συνεργάτιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνεργάτιδε
γεν-δοτ	τοῖν		συνεργατίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνεργάτις < συν- + ἐργάτις < ἐργάτης < ἔργον

Ουσιαστικό

συνεργάτις θηλυκό

• συνεργάτιδα, συνεργάτρια θηλυκό του συνεργάτης

  ※  ὡς συγγένωμαι καὶ φόνου συνεργάτιν / λαβὼν τά γ' εἴσω τειχέων σαφῶς μάθω. ( ⌘ Ευριπίδης, Ηλέκτρα, 100-101)

Πηγές

• συνεργάτις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.