σικχός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σικχός	οἱ	σικχοί
γενική	τοῦ	σικχοῦ	τῶν	σικχῶν
δοτική	τῷ	σικχῷ	τοῖς	σικχοῖς
αιτιατική	τὸν	σικχόν	τοὺς	σικχούς
κλητική ὦ!		σικχέ		σικχοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σικχώ
γεν-δοτ	τοῖν		σικχοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σικχός < αβέβαιης ετυμολογίας. Το σύμπλεγμα συμφώνων (-κχ-) υποδηλώνει ότι δεν έχει ινδοευρωπαϊκή προέλευση.

Ουσιαστικό

σικχός, -οῦ αρσενικό

1. (ιδιαίτερα για φαγητό) δύστροπος, σιχασιάρης

   ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Ἠθικὰ Εὐδήμεια, 1234a, @poesialatina.it

   ἔστι δὲ καὶ ἡ εὐτραπελία μεσότης, καὶ ὁ εὐτράπελος μέσος τοῦ ἀγροίκου καὶ δυστραπέλου καὶ τοῦ βωμολόχου. ὥσπερ γὰρ περὶ τροφὴν ὁ σικχὸς τοῦ παμφάγου διαφέρει τῷ ὃ μὲν μηθὲν ἢ ὀλίγα καὶ χαλεπῶς προσίεσθαι, ὃ δὲ πάντα εὐχερῶς, οὕτω καὶ ὁ ἄγροικος ἔχει πρὸς τὸν φορτικὸν καὶ βωμολόχον· ὃ μὲν γὰρ οὐθὲν γελοῖον ἀλλὰ χαλεπῶς προσίεται, ὃ δὲ πάντα εὐχερῶς καὶ ἡδέως.

   ※  2/3ος↓ αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 6, 80 262a, @scaife.perseus, @el.wikisource

   κυρίως δὲ ὁ κόλαξ ἐπὶ τούτου κεῖται· κόλον γὰρ ἡ τροφή, ὅθεν καὶ ὁ βουκόλος καὶ ὁ δύσκολος, ὅς ἐστι δυσάρεστος καὶ σικχός, κοιλία τε ἡ τὴν τροφὴν δεχομένη, ψωμοκόλαφον δ’ εἴρηκε Δίφιλος ἐν Θησεῖ οὕτως·

   ≠ αντώνυμα: παμφάγος

2. βδελυρός, σιχαμένος, αηδιαστικός, σιχαμερός

Συγγενικά

• ἄσικχος
• σικχάζομαι
• σικχαντός
• σικχασία
• σικχασμός
• σικχαίνομαι
• σικχαίνω
• σίκχος
• σικχότης

Πηγές

• σικχός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.