προσχώρηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προσχώρηση	οι	προσχωρήσεις
γενική	της	προσχώρησης*	των	προσχωρήσεων
αιτιατική	την	προσχώρηση	τις	προσχωρήσεις
κλητική		προσχώρηση		προσχωρήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσχωρήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσχώρηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή προσχώρη(σις) + -ση

Ουσιαστικό

προσχώρηση θηλυκό

• η ενέργεια του προσχωρώ, η ένταξη σε έναν οργανισμό, κόμμα, ιδεολογία, ρεύμα, η αποδοχή και συμφωνία με μια άποψη

Συνώνυμα

• ένταξη, ενσωμάτωση, προσάρτηση

Μεταφράσεις

    προσχώρηση

γαλλικά : adhésion (fr)