πιόμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	πιόμα	τα	πιόματα
γενική	του	πιόματος	των	πιομάτων
αιτιατική	το	πιόμα	τα	πιόματα
κλητική		πιόμα		πιόματα
Κατηγορία όπως «κύμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πιόμα: Κατά τον Πετρούνια, < λέξη πίωμα με συνίζηση ⟨ιώ⟩ < (πίνω) αοριστικό θέμα υποτακτικής πιω- (όπως στο πιω) + -μα με ορθογραφική απλοποίηση. Δείτε επίσης, το μεσαιωνικό πιόμα. και το κατάπιομα. Διαφορετική περίπτωση το όμικρον στο πιοτό.

Κατά τον Μπαμπινιώτη, < μεσαιωνικό πιῶμα (δείτε πιόμα) < θέμα πιω- + -μα. Προτείνει γραφή με ωμέγα, πιώμα.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpço.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πιό‐μα

Ουσιαστικό

πιόμα ουδέτερο (λαϊκότροπο)

1. το (αλκοολούχο) ποτό

   ≈ συνώνυμα: πιοτό, πιοτί, ποτό

2. η πόση

Σύνθετα

• απόπιομα
• κατάπιομα
• ξεροκατάπιομα
• σύμπιομα
• λήγουν σε -πιόμα - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)

Μεταφράσεις

    πιόμα

→ δείτε τις λέξεις πιοτό και πόση

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πιόμα (πίνω) αοριστικό θέμα υποτακτικής πιω- + -μα. Για τη γραφή με όμικρον, δείτε το νεοελληνικό απόπιομα.

Ουσιαστικό

πιόμα ουδέτερο

• απόπιομα όπως στα νέα ελληνικά

Συγγενικές λέξεις

• πιοτό(ν), ποτόν
• πότος

→ και δείτε τη λέξη πίνω

Πηγές

• σελ.297, Τόμος 16 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης).   Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.