πανδοῦρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πανδοῦρᾱ	αἱ	πανδοῦραι
γενική	τῆς	πανδοῦρᾱς	τῶν	πανδουρῶν
δοτική	τῇ	πανδοῦρᾳ	ταῖς	πανδοῦραις
αιτιατική	τὴν	πανδοῦρᾱν	τὰς	πανδοῦρᾱς
κλητική ὦ!		πανδοῦρᾱ		πανδοῦραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πανδοῦρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		πανδοῦραιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πανδοῦρα < Σύμφωνα με τον Beekes μάλλον έχει προελληνική προέλευση

Ουσιαστικό

πανδοῦρα, -ας θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (μουσικό όργανο) τρίχορδο μουσικό όργανο

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 4, 82 183f-184a, @scaife.perseus, @el.wikisource

  Πυθαγόρας δὲ ὁ γεγραφὼς περὶ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης τοὺς Τρωγλοδύτας φησὶ κατασκευάζειν τὴν πανδούραν ἐκ τῆς ἐν τῇ θαλάσσῃ φυομένης δάφνης.

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 4, 78 176a-176b, @scaife.perseus, @el.wikisource

  Πρωταγορίδης δ’ ὁ Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ περὶ τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών φησιν παντὸς δὲ ὀργάνου κατὰ μίτον ἧπται, κροτάλων, ὑπὸ φανοῦ, πανδούρου, τῷ τε ἡδεῖ μοναύλῳ τὰς ἡδίστας ἁρμονίας ἀναμινυρίζει.

Άλλες μορφές

• πανδούρα
• πάνδουρον
• πάνδουρος
• φάνδουρος

Συγγενικά

• πανδουρίζω
• πανδούριον
• πανδουρίς
• πανδουριστής

Απόγονοι

πανδοῦρα (ελληνιστική κοινή)

↷ υστερολατινικά: pandūra, ↷ υστερολατινικά: mandola

→ ιταλικά: mandola

→ βενετικά: mandòła

↷ αγγλικά: pandura

↷ γαλλικά: pandore

→ αγγλικά: pandore

→ δημώδη λατινικά: pandurium

→ ισπανικά: bandurria

→ καταλανικά: bandúrria

Δείτε επίσης

• Πανδούρα στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• πανδοῦρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.