οὐτιδανός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	οὐτιδανός	ἡ	οὐτιδανή	τὸ	οὐτιδανόν
γενική	τοῦ	οὐτιδανοῦ	τῆς	οὐτιδανῆς	τοῦ	οὐτιδανοῦ
δοτική	τῷ	οὐτιδανῷ	τῇ	οὐτιδανῇ	τῷ	οὐτιδανῷ
αιτιατική	τὸν	οὐτιδανόν	τὴν	οὐτιδανήν	τὸ	οὐτιδανόν
κλητική ὦ!		οὐτιδανέ		οὐτιδανή		οὐτιδανόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	οὐτιδανοί	αἱ	οὐτιδαναί	τὰ	οὐτιδανᾰ́
γενική	τῶν	οὐτιδανῶν	τῶν	οὐτιδανῶν	τῶν	οὐτιδανῶν
δοτική	τοῖς	οὐτιδανοῖς	ταῖς	οὐτιδαναῖς	τοῖς	οὐτιδανοῖς
αιτιατική	τοὺς	οὐτιδανούς	τὰς	οὐτιδανᾱ́ς	τὰ	οὐτιδανᾰ́
κλητική ὦ!		οὐτιδανοί		οὐτιδαναί		οὐτιδανᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	οὐτιδανώ	τὼ	οὐτιδανᾱ́	τὼ	οὐτιδανώ
γεν-δοτ	τοῖν	οὐτιδανοῖν	τοῖν	οὐτιδαναῖν	τοῖν	οὐτιδανοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

οὐτιδανός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

οὐτιδανός, -ή, -όν

1. ανυπόληπτος, ανάξιος λόγου, τιποτένιος

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 231

   δημοβόρος βασιλεύς, ἐπεὶ οὐτιδανοῖσιν ἀνάσσεις·

   τωόντι αχρείους κυβερνάς, λαοφάγε βασιλέα!

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 11 (Λ. Ἀγαμέμνονος ἀριστεία.), στίχ. 390

   κωφὸν γὰρ βέλος ἀνδρὸς ἀνάλκιδος οὐτιδανοῖο.

   άστοχον είναι ανδρός δειλού, μηδαμινού το βέλος.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. απερίσκεπτος, απρόσεκτος, αδιάφορος

Πηγές

• οὐτιδανός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οὐτιδανός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.