μπακάλης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μπακάλης	οι	μπακάληδες
γενική	του	μπακάλη	των	μπακάληδων
αιτιατική	τον	μπακάλη	τους	μπακάληδες
κλητική		μπακάλη		μπακάληδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπακάλης < (άμεσο δάνειο) τουρκική bakkal + -ης < αραβική بقّال (bakkāl)

Προφορά

ΔΦΑ : /baˈka.lis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μπα‐κά‐λης

Ουσιαστικό

μπακάλης αρσενικό (θηλυκό μπακάλαινα και μπακάλισσα)

1. (επάγγελμα) ο ιδιοκτήτης καταστήματος που πουλάει τρόφιμα και μικροπράγματα για το σπίτι

   ※  Μεγάλωσα σε μια γειτονιά όπου οι μπακάληδες, αφοί Λαγκούση στα Ταμπάχανα, ο Λώλος- παχουλός σαν καλοφουσκωμένο καρβέλι ψωμί- κι ο Μαρίνος- αδύνατος σα σκουράντζος-, γεροντοπαλίκαρα μέχρι το θάνατο τους (Αχαιών γεύσεις, Σοφία Π. Χριστοπούλου, Εκδόσεις Παλαιών Πατρών, 2006, σελ. 13 [1])

2. (μεταφορικά, μειωτικό) που κάνει πρόχειρους υπολογισμούς, που δουλεύει πρόχειρα και εμπειρικά

Συνώνυμα

• παντοπώλης

Συγγενικά

• μπακάλαινα
• μπακαλική
• μπακάλικο
• μπακάλικος
• μπακάλισσα
• μπακαλίστικος

Σύνθετα

• μπακαλόγατος
• μπακαλόπαιδο
• μπακαλόχαρτο

Μεταφράσεις

    μπακάλης

αγγλικά : grocer (en) γαλλικά : épicier (fr)