μνῆμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μνῆμᾰ	τὰ	μνήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	μνήμᾰτος	τῶν	μνημᾰ́των
δοτική	τῷ	μνήμᾰτῐ	τοῖς	μνήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	μνῆμᾰ	τὰ	μνήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		μνῆμᾰ		μνήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μνήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		μνημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μνῆμα, ήδη ομηρικό < θέμα μνη- όπως στο μιμνήσκω πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *men-, σκέφτομαι

Ουσιαστικό

μνῆμα ουδέτερο δωρικός τύπος μνᾶμα

1. το αναμνηστικό, εκείνο που ανακαλεί στη μνήμη κάτι, ενθύμιο
2. μνημείο
3. τάφος
4. αφιέρωμα

Συνώνυμα

• μνημεῖον

Συγγενικά

• μνήμη
• μνήμων, δωρικός τύπος : μνάμων
• μνῆστις, δωρικός τύπος : μνᾶστις

Πηγές

• μνῆμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μνῆμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.