τάφος

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	τάφος	οι	τάφοι
γενική	του	τάφου	των	τάφων
αιτιατική	τον	τάφο	τους	τάφους
κλητική		τάφε		τάφοι
όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ο τάφος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών

Η είσοδος του τάφου της Κλυταιμνήστρας στις Μυκήνες

Ετυμολογία

τάφος < αρχαία ελληνική τάφος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈta.fɔs/

συλλαβισμός : τά‐φος

Ουσιαστικό

τάφος αρσενικό

1. o τόπος όπου θάβεται ο νεκρός
2. ταφικό μνημείο
3. (μεταφορικά) άνθρωπος απόλυτα εχέμυθος
4. (μεταφορικά) ο θάνατος, το τέλος

Συγγενικές λέξεις

• αγιοταφίτης
• αγιοταφίτικος
• θάβω
• ξεθάβω
• ταφή
• ταφικός
• ταφόπετρα
• ταφόπλακα

Πολυλεκτικοί όροι

• Άγιος Τάφος, Πανάγιος Τάφος

Μεταφράσεις

    τάφος

αγγλικά : grave (en), tomb (en) γαλλικά : tombe (fr), sépulture (fr), tombeau (fr) γερμανικά : Grab (de) εσπεράντο : tombo (eo) ιταλικά : tomba (it) καταλανικά : sepulcre (ca) κροατικά : grob (hr)

ουγγρικά : sír (hu) τσεχικά : hrob (cs) φινλανδικά : hauta (fi)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	τάφος	τάφω	τάφοι
Γενική	τάφου	τάφοιν	τάφων
Δοτική	τάφῳ	τάφοιν	τάφοις
Αιτιατική	τάφον	τάφω	τάφους
Κλητική	τάφε	τάφω	τάφοι

Ετυμολογία

τάφος < θάπτω < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *dʰembʰ-

Ουσιαστικό

τάφος αρσενικό

1. ταφή
2. ενταφιασμός
3. κηδεία
4. η πράξη της ταφής
5. ο ίδιος ο τάφος, τύμβος, μνήμα
6. ((στον πληθυντικό) λέγεται για ένα μόνο τάφο