μηλοῦχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μηλοῦχος	οἱ	μηλοῦχοι
γενική	τοῦ	μηλούχου	τῶν	μηλούχων
δοτική	τῷ	μηλούχῳ	τοῖς	μηλούχοις
αιτιατική	τὸν	μηλοῦχον	τοὺς	μηλούχους
κλητική ὦ!		μηλοῦχε		μηλοῦχοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μηλούχω
γεν-δοτ	τοῖν		μηλούχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μηλοῦχος (ελληνιστική κοινή) < μῆλον (το γυναικείο στήθος) + -οῦχος (< ἔχω)

Ουσιαστικό

μηλοῦχος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• στηθόδεσμος

  ※  3ος αιώνας πκε αιώνας, Λεωνίδας ο Ταραντίνος στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 6ο, επίγραμμα 211, @poesialatina.it, @anthologiagraeca.org, @perseus.tufts.edu

  τὸν ἀργυροῦν Ἔρωτα, καὶ περίσφυρον
  πέζαν, τὸ πορφυρεῦν τε Λεσβίδος κόμης
  ἕλιγμα, καὶ μηλοῦχον ὑαλόχροα,
  τὸ χάλκεὸν τ᾽ ἔσοπτρον, ἠδὲ τὸν πλατὺν
  τριχῶν σαγηνευτῆρα, πύξινον κτένα,
  ὧν ἤθελεν τυχοῦσα, γνησία Κύπρι,
  ἐν σαῖς τίθησι Καλλίκλεια παστάσιν,

  ΣτΕ: Η εταίρα Καλλίκλεια έδωσε ως αναθέματα στη θεά Αφροδίτη ένα αγαλματίδιο του Έρωτα και διάφορα προσωπικά είδη μεταξύ αυτών και τον υαλόχρουν στηθόδεσμό της για την εκπλήρωση των ευχών της.

  ≈ συνώνυμα: μαστόδετον, μαστόδεσμος, στρόφιον

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις μῆλον και ἔχω

Πηγές

• μηλοῦχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μηλοῦχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.