μεσαύλι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	μεσαύλι	τα	μεσαύλια
γενική		—		—
αιτιατική	το	μεσαύλι	τα	μεσαύλια
κλητική		μεσαύλι		μεσαύλια
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδάκι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεσαύλι < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή μεσαύλιον (με μουσική σημασία) όπως στην καθαρεύουσα (στη σημασία: αυλή)), ουδέτερο του μεσαύλιος. Μορφολογικά αναλύεται σε αρχαία ελληνική μέσος μεσ- (μέσο) + αὐλή. → δείτε τη λέξη μεσαύλιον

Προφορά

ΔΦΑ : /meˈsa.vli/

τυπογραφικός συλλαβισμός : με‐σαύ‐λι

Ουσιαστικό

μεσαύλι ουδέτερο

1. (λαϊκότροπο, αρχιτεκτονική) το μέσο μιας αυλής
2. (λαϊκότροπο, αρχιτεκτονική) η εσωτερική αυλή, στη σημασία μεσ- (μέσα) αυλή)
3. για τον όρο της ανατομίας, δείτε μεσαύλιο

Άλλες μορφές

• μεσαύλιο (λογιότερο)

Μεταφράσεις

    μεσαύλι

Πηγές

• μεσαύλι - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• μεσαύλιο - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)