κώφωση

Δείτε επίσης : κωφότητα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κώφωση	οι	κωφώσεις
γενική	της	κώφωσης*	των	κωφώσεων
αιτιατική	την	κώφωση	τις	κωφώσεις
κλητική		κώφωση		κωφώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, κωφώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κώφωση < αρχαία ελληνική κώφωσις < κωφόω < κωφός

κώφωση θηλυκό

(ιατρική) το να μην ακούει κάποιος, η ιδιότητα του κωφού· το να είναι ή να γίνεται κάποιος κωφός
(γλωσσολογία) η μετατροπή ενός ανοιχτού φωνήεντος σε κλειστό
⮡ στις βόρειες διαλέκτους παρουσιάζεται το φαινόμενο της κώφωσης· έτσι το ε προφέρεται ι και το ο προφέρεται ου

κώφωση