κρίνον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ετερόκλιτο: 2η & 3η κλίση
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ενικός: κρῐνο- πληθυντικός: κρῐνεσ-
	Ενικός, 2η κλίση		Πληθυντικός, 3η κλίση (υποθετικό, το *κρίνος, κρινεσ-)
ονομαστική	τὸ	κρίνον	τὰ	κρίνεᾰ
γενική	τοῦ	κρίνου	τῶν	κρινέων
δοτική	τῷ	κρίνῳ	τοῖς	κρίνεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	κρίνον	τὰ	κρίνεᾰ
κλητική ὦ!		κρίνον		κρίνεᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κρίνω
γεν-δοτ	τοῖν		κρίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κρίνον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κρίνον ουδέτερο (ῐ) (ετερόκλιτο) διαφορετική η προσωδία στο κρῖνον

1. (φυτό) κρίνο, λείριο
2. (ελληνιστική σημασία)
   1. (χορός) είδος χορού
   2. (γαστρονομία) είδος ψωμιού
   3. (αρχιτεκτονική) είδος αρχιτεκτονικού στολιδιού

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

κρίνον αρσενικό

• αιτιατική ενικού του κρίνος

Πηγές

• κρίνον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κρίνον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.