κούλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κούλα	οι	κούλες
γενική	της	κούλας		—
αιτιατική	την	κούλα	τις	κούλες
κλητική		κούλα		κούλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κούλα < μεσαιωνική ελληνική κουλά / κουλᾶς < τουρκική kule < οθωμανική τουρκική قله (kulle) < περσική قله (qolle) < αραβική قلة (qulla, κορυφή)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈku.la/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κού‐λα

Ουσιαστικό

κούλα θηλυκό

1. (παρωχημένο) πύργος, ακρόπολη
2. (ιδιωματικό) εξοχικό σπίτι, βίλα

Μεταφράσεις

    κούλα

→ δείτε τις λέξεις πύργος, ακρόπολη, εξοχικό και βίλα