κεβλήγονος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κεβλήγονος	τὸ	κεβλήγονον
γενική	τοῦ/τῆς	κεβληγόνου	τοῦ	κεβληγόνου
δοτική	τῷ/τῇ	κεβληγόνῳ	τῷ	κεβληγόνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κεβλήγονον	τὸ	κεβλήγονον
κλητική ὦ!		κεβλήγονε		κεβλήγονον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κεβλήγονοι	τὰ	κεβλήγονᾰ
γενική	τῶν	κεβληγόνων	τῶν	κεβληγόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	κεβληγόνοις	τοῖς	κεβληγόνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	κεβληγόνους	τὰ	κεβλήγονᾰ
κλητική ὦ!		κεβλήγονοι		κεβλήγονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κεβληγόνω	τὼ	κεβληγόνω
γεν-δοτ	τοῖν	κεβληγόνοιν	τοῖν	κεβληγόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κεβλήγονος (ελληνιστική κοινή) < κεβλή + -γονος (< γίγνομαι)

Επίθετο

κεβλήγονος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

1. (για την παπαρούνα) που έχει το σπόρο στην κεφαλή

   ※  2ος πκε αιώνας ⌘ Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος Ἀλεξιφάρμακα, στ. 433, @scaife.perseus

   Καί τε σὺ μήκωνος κεβληγόνου ὁππότε δάκρυ

2. (για τη θεά Αθηνά) που γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία

Πηγές

• κεβλήγονος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.