κατιώμενος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	κατιώμενος	ἡ	κατιωμένη	τὸ	κατιώμενον
γενική	τοῦ	κατιωμένου	τῆς	κατιωμένης	τοῦ	κατιωμένου
δοτική	τῷ	κατιωμένῳ	τῇ	κατιωμένῃ	τῷ	κατιωμένῳ
αιτιατική	τὸν	κατιώμενον	τὴν	κατιωμένην	τὸ	κατιώμενον
κλητική ὦ!		κατιώμενε		κατιωμένη		κατιώμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κατιώμενοι	αἱ	κατιώμεναι	τὰ	κατιώμενᾰ
γενική	τῶν	κατιωμένων	τῶν	κατιωμένων	τῶν	κατιωμένων
δοτική	τοῖς	κατιωμένοις	ταῖς	κατιωμέναις	τοῖς	κατιωμένοις
αιτιατική	τοὺς	κατιωμένους	τὰς	κατιωμένᾱς	τὰ	κατιώμενᾰ
κλητική ὦ!		κατιώμενοι		κατιώμεναι		κατιώμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κατιωμένω	τὼ	κατιωμένᾱ	τὼ	κατιωμένω
γεν-δοτ	τοῖν	κατιωμένοιν	τοῖν	κατιωμέναιν	τοῖν	κατιωμένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυόμενος' όπως «λυόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κατιώμενος: συνηρημένη μετοχή ενεστώτα του μεσοπαθητικού ρήματος κατιῶμαι (κατιόομαι) → δείτε  κατ- + αρχαία ελληνική ἰόομαι < ἰός

Μετοχή

κατιώμενος, -η, -ον (ελληνιστική κοινή) μετοχή μεσοπαθητικού ενεστώτα

1. (κυριολεκτικά) που έχει σκουριάσει, οξειδωθεί
2. (μεταφορικά) που έχει παρακμάσει

   ※  Δίων Κάσσιος, Ρωμαϊκὴ Ἱστορία, 71.36.4.3–5 @perseus.tufts.edu

   περὶ οὗ ἤδη ῥητέον, ἀπὸ χρυσῆς τε βασιλείας ἐς σιδηρᾶν καὶ κατιωμένην τῶν τε πραγμάτων τοῖς τότε Ῥωμαίοις καὶ ἡμῖν νῦν καταπεσούσης τῆς ἱστορίας.

   Για το οποίο [θα] μιλήσουμε [τώρα]: [ότι] από χρυσή βασιλεία, σε σιδηρά και σκουριασμένη στα πράγματα των τότε Ρωμαίων, μα και τα δικά μας τώρα, ξέπεσε η ιστορία

   Απόδοση:Βικιλεξικό κατά την αγγλική μετάφραση του Earnest Cary απόσπασμα, τόμος 9@Loeb: [https://www.loebclassics.com/view/LCL032/1914/volume.xml οι 9 τόμοι@Loeb

Δείτε επίσης

• για τη μετοχή κατιών → δείτε κάτειμι

Πηγές

• κατιόομαι, κατιόω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.