κατακλυσμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κατακλυσμός	οι	κατακλυσμοί
γενική	του	κατακλυσμού	των	κατακλυσμών
αιτιατική	τον	κατακλυσμό	τους	κατακλυσμούς
κλητική		κατακλυσμέ		κατακλυσμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατακλυσμός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κατακλυσμός < κατακλύζω

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.ta.kliˈzmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τα‐κλυ‐σμός

Ουσιαστικό

κατακλυσμός αρσενικό

1. η κάλυψη της γης από πλημμύρα

   ⮡  γνωστοί από την ιστορία και τη μυθολογία κατακλυσμοί είναι ο κατακλυσμός του Νώε, ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα, ο Ωγύγιος κατακλυσμός κ.ά.

2. (συνεκδοχικά) η ραγδαία βροχή, η πλημμύρα από βροχή
3. (μεταφορικά) η αφθονία και το μεγάλο πλήθος

   ⮡  ακολούθησε κατακλυσμός από παράπονα

Συγγενικά

• κατακλυσμιαίος
• κατακλυσμικός

Μεταφράσεις

    κατακλυσμός

γαλλικά : déluge (fr), cataclysme (fr) ιταλικά : diluvio (it)