καρχαλέος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	καρχαλέος	ἡ	καρχαλέᾱ	τὸ	καρχαλέον
γενική	τοῦ	καρχαλέου	τῆς	καρχαλέᾱς	τοῦ	καρχαλέου
δοτική	τῷ	καρχαλέῳ	τῇ	καρχαλέᾳ	τῷ	καρχαλέῳ
αιτιατική	τὸν	καρχαλέον	τὴν	καρχαλέᾱν	τὸ	καρχαλέον
κλητική ὦ!		καρχαλέε		καρχαλέᾱ		καρχαλέον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	καρχαλέοι	αἱ	καρχαλέαι	τὰ	καρχαλέᾰ
γενική	τῶν	καρχαλέων	τῶν	καρχαλέων	τῶν	καρχαλέων
δοτική	τοῖς	καρχαλέοις	ταῖς	καρχαλέαις	τοῖς	καρχαλέοις
αιτιατική	τοὺς	καρχαλέους	τὰς	καρχαλέᾱς	τὰ	καρχαλέᾰ
κλητική ὦ!		καρχαλέοι		καρχαλέαι		καρχαλέᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	καρχαλέω	τὼ	καρχαλέᾱ	τὼ	καρχαλέω
γεν-δοτ	τοῖν	καρχαλέοιν	τοῖν	καρχαλέαιν	τοῖν	καρχαλέοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

καρχαλέος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

καρχαλέος, -α, -ον

1. ξερός, τραχύς

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 21 (Φ. Μάχη παραποτάμιος.), στίχ. 541 (540-542)

   οἱ δ᾽ ἰθὺς πόλιος καὶ τείχεος ὑψηλοῖο, | δίψῃ καρχαλέοι, κεκονιμένοι ἐκ πεδίοιο | φεῦγον·

   σκονισμένοι έτρεχαν, φρυμένοι από την δίψαν | κατά την πόλιν φεύγοντας και τα υψηλά τους τείχη·

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 4.1442, @scaife.perseus

   δίψῃ καρχαλέος· παίφασσε δὲ τόνδʼ ἀνὰ χῶρον,

2. ορμητικός, άγριος

   ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 3.1058, @scaife.perseus

   καρχαλέοι κύνες ὥστε περὶ βρώμης, ὀλέκοιεν

3. (για ήχο) τραχύς, οξύς

   ※  5ος κε αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 29.199, @scaife.perseus

   καρχαλέον χρεμετισμὸν ἀνήρυγον ἀνθερεῶνος,

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κάρχαρος

Πηγές

• καρχαλέος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καρχαλέος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.