θρῆσκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	θρῆσκος	τὸ	θρῆσκον
γενική	τοῦ/τῆς	θρήσκου	τοῦ	θρήσκου
δοτική	τῷ/τῇ	θρήσκῳ	τῷ	θρήσκῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	θρῆσκον	τὸ	θρῆσκον
κλητική ὦ!		θρῆσκε		θρῆσκον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	θρῆσκοι	τὰ	θρῆσκᾰ
γενική	τῶν	θρήσκων	τῶν	θρήσκων
δοτική	τοῖς/ταῖς	θρήσκοις	τοῖς	θρήσκοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	θρήσκους	τὰ	θρῆσκᾰ
κλητική ὦ!		θρῆσκοι		θρῆσκᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θρήσκω	τὼ	θρήσκω
γεν-δοτ	τοῖν	θρήσκοιν	τοῖν	θρήσκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «χυδαῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θρῆσκος (ελληνιστική κοινή) < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

θρῆσκος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

1. (για θρησκευόμενο άνθρωπο) ευσεβής, ευλαβής, θεοσεβούμενος

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Ἰακώβου ἐπιστολὴ καθολική, 1.26

   εἴ τις δοκεῖ θρῆσκος εἶναι ἐν ὑμῖν, μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν αὐτοῦ, ἀλλ’ ἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ, τούτου μάταιος ἡ θρησκεία.

   ≈ συνώνυμα: εὐσεβής, θεοσεβής

2. (με κακή σημασία) δεισιδαίμονας

Πηγές

• θρῆσκος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θρῆσκος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.