θαλαμηγός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	θαλαμηγός	οι	θαλαμηγοί
γενική	της	θαλαμηγού	των	θαλαμηγών
αιτιατική	τη	θαλαμηγό	τις	θαλαμηγούς
κλητική		θαλαμηγέ		θαλαμηγοί
Κατηγορία όπως «οδός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θαλαμηγός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή θαλαμηγός

Θαλαμηγός αραγμένη σε μαρίνα.

Ουσιαστικό

θαλαμηγός θηλυκό

1. ελαφρύ ιστιοφόρο
2. το ιδιωτικό σκάφος αναψυχής

Συνώνυμα

• κότερο
• γιοτ

Μεταφράσεις

    θαλαμηγός

αγγλικά : yacht (en) γαλλικά : yacht (fr) εβραϊκά : יכטה (he)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

θαλαμηγός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

θαλαμηγός, -ός, -όν (ελληνιστική κοινή)

• (για πλοίο) αυτό που έχει θαλάμους

  ※  1ος πκε/κε αιώνας ⌘ Στράβων, Γεωγραφικά, 17.1, 16 @perseus.tufts.edu @wikisource

  διέχει δὲ τετράσχοινον τῆς Ἀλεξανδρείας ἡ Σχεδία, κατοικία πόλεως, ἐν ᾗ τὸ ναύσταθμον τῶν θαλαμηγῶν πλοίων, ἐφʼ οἷς οἱ ἡγεμόνες εἰς τὴν ἄνω χώραν ἀναπλέουσιν·

  ※  1ος πκε αιώνας ⌘ Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ἱστορική, 1, 85.2 @scaife.perseus

  τῶν δʼ ἱερέων οἷς ἐστιν ἐπιμελὲς ἄγουσι τὸν μόσχον τὸ μὲν πρῶτον εἰς Νείλου πόλιν, ἐν ᾗ τρέφουσιν αὐτὸν ἐφʼ ἡμέρας τετταράκοντα, ἔπειτʼ εἰς θαλαμηγὸν ναῦν οἴκημα κεχρυσωμένον ἔχουσαν ἐμβιβάσαντες ὡς θεὸν ἀνάγουσιν εἰς Μέμφιν εἰς τὸ τοῦ Ἡφαίστου τέμενος.

Ουσιαστικό

θαλαμηγός αρσενικό ή θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• Αιγυπτιακό πολυτελές πλοίο, ένα είδος γόνδολας

  ※  2ος/3ος κε αιώνας ⌘ Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 5.38, @scaife.perseus.

  ‘κατεσκεύασεν δ’ ὁ Φιλοπάτωρ καὶ ποτάμιον πλοῖον, τὴν θαλαμηγὸν καλουμένην, τὸ μῆκος ἔχουσαν ἡμισταδίου, τὸ δὲ εὖρος ᾗ πλατύτατον λʹ πηχῶν· τὸ δὲ ὕψος σὺν τῷ τῆς σκηνῆς ἀναστήματι μικρὸν ἀπέδει τεσσαράκοντα πηχῶν.

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη θάλαμος

Πηγές

• θαλαμηγός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.