επίσταση
Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | επίσταση | οι | επιστάσεις |
| γενική | της | επίστασης* | των | επιστάσεων |
| αιτιατική | την | επίσταση | τις | επιστάσεις |
| κλητική | επίσταση | επιστάσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος, επιστάσεως | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- επίσταση < καθαρεύουσα ἐπίστασις < αρχαία ελληνική ἐπίστᾰσις (σταμάτημα, επιμέλεια, επιστασία) < ἐφίστημι
- για τη βιολογία < λόγιο ενδογενές δάνειο: αγγλική epistasis < αρχαία ελληνική ἐπίστᾰσις
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /eˈpi.sta.si/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐πί‐στα‐ση
Ουσιαστικό
επεξεργασία
επίσταση θηλυκό
- (λόγιο) το σταμάτημα, στάση, έμφραξη[1]
- (γενετική) η τροποποίηση του φαινότυπου ενός γονιδίου από επίδραση άλλου μη αλληλόμορφου
Συγγενικά επεξεργασία
Δείτε επίσης επεξεργασία
Μεταφράσεις
επεξεργασία
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .