ενιαυτός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ενιαυτός	οι	ενιαυτοί
γενική	του	ενιαυτού	των	ενιαυτών
αιτιατική	τον	ενιαυτό	τους	ενιαυτούς
κλητική		ενιαυτέ		ενιαυτοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ενιαυτός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐνιαυτός (έτος, επέτειος) αβέβαιης ετυμολογίας

Προφορά

ΔΦΑ : /e.ni.aˈftos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐νι‐αυ‐τός

Ουσιαστικό

ενιαυτός αρσενικό

1. (αρχαιοπρεπές) έτος, χρονιά, το ημερολογιακό έτος

   ⮡  oι δώδεκα μήνες του ενιαυτού

   ※  Άρθρ. 10.-Το ημερολόγιον και το των απογραφών βιβλίον πρέπει να μονογραφώνται και να θεωρώνται άπαξ του ενιαυτού.

   Απόσπασμα εμπορικού νόμου. Κωνσταντίνος Κουλογιάννης, άρθρο «Η τήρηση των εμπορικών-λογιστικών βιβλίων από το 1835 έως το 1948 - Ο εμπορικός νόμος και το χαρτόσημο» taxheaven.gr, 2019.02.34.

2. (κατ’ επέκταση) επέτειος

Εκφράσεις

• η καλή ώρα του ενιαυτού: έαρ και θέρος

Συγγενικά

• ενιαύσιος
• ενιαυσιότητα

Μεταφράσεις

    ενιαυτός

αγγλικά : year (en) γαλλικά : année (fr) γερμανικά : Jahr (de) ισπανικά : año (es)

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)