δυσίμερος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δυσίμερος	τὸ	δυσίμερον
γενική	τοῦ/τῆς	δυσιμέρου	τοῦ	δυσιμέρου
δοτική	τῷ/τῇ	δυσιμέρῳ	τῷ	δυσιμέρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δυσίμερον	τὸ	δυσίμερον
κλητική ὦ!		δυσίμερε		δυσίμερον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δυσίμεροι	τὰ	δυσίμερᾰ
γενική	τῶν	δυσιμέρων	τῶν	δυσιμέρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	δυσιμέροις	τοῖς	δυσιμέροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δυσιμέρους	τὰ	δυσίμερᾰ
κλητική ὦ!		δυσίμεροι		δυσίμερᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δυσιμέρω	τὼ	δυσιμέρω
γεν-δοτ	τοῖν	δυσιμέροιν	τοῖν	δυσιμέροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δυσίμερος < δυσ- + -ίμερος < (ἵμερος)

Επίθετο

δυσίμερος, -ος, -ον

1. (ελληνιστική κοινή) ανεπιθύμητος, δυσάρεστος, απεχθής

   ※  3ος↑ αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 4.4, @scaife.perseus

   ἢ ἔμεν ἄτης πῆμα δυσίμερον, ἦ τόγʼ ἐνίσπω

   ※  3ος↑ αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 3.961, @scaife.perseus

   Αἰσονίδης, κάματον δὲ δυσίμερον ὦρσε φαανθείς.

   ※  5ος↓ αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 16.212, @scaife.perseus

   μηδὲ λίπῃς σέο Πᾶνα δυσίμερον ἐγγύθι κούρης,

   ※  5ος↓ αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 7.285, @scaife.perseus

   καὶ φιλίοις στομάτεσσι δυσίμερον ἴαχε φωνήν·

2. (ελληνιστική κοινή) βασανισμένος από ερωτικό πόθο

   ※  5ος↓ αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 47.296, @scaife.perseus

   ὕπνον ἀποσκεδάσασα δυσίμερος ἔγρετο κούρη,

   ※  5ος↓ αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 42.202, @scaife.perseus

   οἰκτείρων δυσέρωτα δυσίμερος· εἶπε δὲ βουλὴν

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἵμερος

Πηγές

• δυσίμερος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.