γνῶσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	γνῶσῐς	αἱ	γνώσεις
γενική	τῆς	γνώσεως	τῶν	γνώσεων
δοτική	τῇ	γνώσει	ταῖς	γνώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	γνῶσῐν	τὰς	γνώσεις
κλητική ὦ!		γνῶσῐ		γνώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γνώσει
γεν-δοτ	τοῖν		γνωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γνῶσις < θέμα γνω- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ǵneh₃- (ξέρω, γνωρίζω)

Ουσιαστικό

γνῶσις θηλυκό

1. επίγνωση, αναγνώριση

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 7, 44.2

   ἦν μὲν γὰρ σελήνη λαμπρά, ἑώρων δὲ οὕτως ἀλλήλους... τὴν δὲ γνῶσιν τοῦ οἰκείου ἀπιστεῖσθαι. ὁπλῖται δὲ ἀμφοτέρων οὐκ ὀλίγοι ἐν στενοχωρίᾳ ἀνεστρέφοντο

   και όταν ήταν φωτεινή η σελήνη έβλεπαν ο ένας τον άλλον... όμως δεν ήταν βέβαιοι ότι αναγνώριζαν τους δικους τους. Πολλοί στρατιώτες και από τις δύο πλευρές κινούνταν πάνω κατω σε μικρό χώρο.

   Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr

2. γνωριμία με κάποιον
3. εξέταση, διερεύνηση, αναζήτηση με σκοπό τη μάθηση, την ενημέρωση, την επίγνωση (ελληνιστική έννοια)

   ↪ τὰς τῶν δικαστηρίων γνώσεις

Συνώνυμα

• γνώρισις
• ἐμπειρία
• ἐπιστήμη ( < ἐπίσταμαι)

Αντώνυμα

• ἀγνωσίη
• ἄγνοια

Σύνθετα

• ἀνάγνωσις
• ἀπόγνωσις
• αὐτόγνωσις
• διάγνωσις
• ἐπίγνωσις
• κατάγνωσις
• μετάγνωσις
• παρανάγνωσις
• προδιάγνωσις
• πρόγνωσις
• σύγγνωσις
• συνανάγνωσις

Πηγές

• γνῶσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γνῶσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.